Hoogtepunten: Queen over haar kroning

Hare Majesteit was een tikje schor, heerlijk bot en een absolute baas in het hanteren van onbetaalbare kronen.

De supersenior was duidelijk niet van plan om leeg te lopen over haar kroning, maar was toch verrassend open én geestig over het belangrijke moment.

Voor iemand die nooit interviews geeft, was het ongekend om koningin Elizabeth te horen praten over haar kroning met Alistair Bruce, die 22 jaar voorbereiding in deze documentaire stak.

"Ik heb er eentje gezien," zei ze over de kroning van haar vader in 1937. "En ik heb er eentje meegemaakt, dat is best bijzonder." En getuigde daarmee van gevoel voor understatement. 

Van de kroning van haar vader maakte ze nauwgezet aantekeningen in een schriftje, op aanmoediging van haar 'papa', die zijn dochter een volmaakt moment gunde. "Aan het einde van de dienst werd het nogal saai, met het ene gebed na het andere," constateerde ze als 11-jarige.

Een van de grappigste momenten was toen ze de Imperial State Crown eens lekker beetpakte om erin te porren alsof het een prul in 'Kunst & Kitsch' was. Alleen de aartsbisschop, de schatbewaarder en Hare Majesteit mogen dat en ze vertoonde zalig weinig respect voor het ding.

De andere kroon die een hoofdrol speelt is de St Edwards kroon die alleen op het moment van de kroning zelf wordt gedragen. Deze is heel zwaar en drukt zich als het ware vanzelf op het hoofd, maar is niet geschikt om lang mee te wandelen. 

Bij de Imperial State Crown (deze droeg ze na haar kroning en draagt ze bij de opening van het parlementaire jaar bij de Queen's Speech) merkte ze op dat de parels in het midden er maar doods bij hingen.

De Queen, zelf uit te tekenen met een parelsnoer of drie, is duidelijk een groot voorstander van parels dragen "om ze te laten leven." Parels gaan mooier glanzen als ze op de huid worden gedragen, die van de kroon zijn inderdaad wat dof en doods.  

Op de vraag wat Charles en Anne deden tijdens haar kroning zei ze olijk: "Geen idee, ik was er niet bij." Om vervolgens te melden dat ze meende dat er heel veel mensen en kinderen in het paleis waren. Alsof de natie dacht dat ze haar bloedjes alleen had achtergelaten. 

Dit zijn de accessoires voor een beetje leuke kroning. De kroonjuwelen bestaan uit de St Edwards Crown uit 1661 die staat voor, nou ja, De Kroon.

Deze weeg 2,23 kilo en wordt alleen gebruikt voor de kroning en gaat dan de kast weer in. 

De appel staat symbool voor wereldse bezittingen, zeg maar de rijkdom van het rijk. Het zwaard is om het te verdedigen.

De Souvereign's  Sceptre (dat is die met die joekel van een diamant erin, de Cullinan 1) staat voor de macht van het staatshoofd. Deze mag alleen met een handschoen worden vastgepakt, als waarschuwing dat de vorst voorzichtig met zijn of haar macht om moet gaan.

De wat soberder scepter met de duif (lees: Heilige Geest) staat symbool voor haar spirituele rol.

De vogel is een adelaar die volgens de overlevering de zegen van God rechtstreeks naar de monarch brengt. Het beeldje is hol, hierin zat de olie waarmee Elizabeth is gezalfd.  

De grote diamant in de Imperial State Crown (de kroon die je hier ziet is de St Edwards) is de Cullinan 2, uit dezelfde diamant. Tijdens het interview droeg ze een broche met de Cullinan 3 en 4, die overbleven toen de megadiamant door de Belgische diamantslijper Asscher werd gekloven. Ze worden ook wel 'Granny's Chips' genoemd. "Het is voor het eerst dat ze elkaar weer zien," zei ze, niet zonder humor.

Ook de jurk van haar kroning leverde een anekdote op: deze was zo rijkelijk geborduurd met pareltjes en andere decoraties dat ze in het tapijt bleven haken: "Daar was geen rekening mee gehouden," merkte ze droog op. 

Het resultaat van Elizabeths kroning mocht er zijn en we hebben nog maar één wens: dat ze vaker dit soort inkijkjes geeft, want het was onbetaalbaar. 

Lees ook: De Engelse gouden koets rijdt 'horrible!' 

 

Foto's © Royal Collection Trust / The Royal Family

Laatste nieuws