Connie Witteman (68) heeft geen makkelijke tijd achter de rug, maar zit inmiddels weer lekker in haar vel. De glamourqueen is heel gelukkig met haar (klein)kinderen, vrienden, twee honden én smaakvolle huis met Marrakesh-tuin. Beau Monde zocht haar thuis op voor een (h)eerlijk gesprek.
tekst SANDRA TEN BRINK foto’s DARIO & MISJA visagie LECO VAN ZADELHOFF styling EDWIN VAN DER GUN, RICK KOENE met dank aan CHOPARD
Connie, terwijl ze vanuit de woonkamer naar haar sprookjesachtige tuin wijst, grenzend aan het Amsterdamse Vondelpark: “Twee jaar geleden bezocht ik in Marrakesh de Jardin Majorelle, de beroemde botanische tuin van Yves Saint Laurent. Het was 38 graden en ik moest anderhalf uur in de rij staan. Toch keerde ik de volgende dag terug. Ik had ’s nachts niet kunnen slapen, zat te vol met indrukken van die magische tuin. De kleuren, de planten, de sfeer. Zo inspirerend. Ik heb meteen in de plaatselijke Yves Saint Laurent-boetiek een lading kussens en plaids gekocht. En besloot dat thuis mijn tuin op de schop zou gaan. Inmiddels is mijn buitenruimte af, het is helemaal geworden zoals ik voor ogen had. Het moeilijkst was de juiste verftinten vinden. Toen de eerste banen blauw en geel waren geverfd, moest ik aan Hans denken op zijn wolkje: “Kijk mij eens, het zijn net de kleuren van Free Record Shop.”
HAPPY SINGLE
Een half jaar geleden strandde Connies laatste relatie. Hoe is het nu met haar? “Ik heb geen bitterheid of wantrouwen naar mannen toe, zit prima in mijn vel. Aan daten heb ik geen behoefte. Ik zit ook niet op datingsites. Omdat ik bekend ben, maar ook omdat ik er niet aan moet denken. Ik sta open en nuchter in het leven. Als er een man komt, dan komt hij. En anders niet.” Een nieuwe vróuwelijke liefde is er wel: teacup pomeranian Lola. Schoonzoon Rick: “Is het geen schatje? Mijn moeder fokt pomeranians. Ze laat ze speciaal daarvoor uit Rusland komen. De beestjes worden met een privéchauffeur naar Nederland gereden. Vliegen is geen optie. Dat is niet goed voor de fontanellen van puppies.” Connie: “Lola blijft zo klein als ze nu is, er komt geen centimeter bij. In Nederland zijn maar een paar bruine teacup pomeranians. In principe hield ik niet van kleine hondjes, het zijn vaak van die keffertjes, maar toen ik Lola zag, was ik verkocht. Een paar maanden geleden zag ik een vrouw uit een auto met chauffeur stappen. Ze had iets heel leuk pluizigs bij zich. Ik heb mijn CCCity Car (Connies luxe variant op de populaire elektrische stadsautootjes, red.) omgekeerd en gevraagd wat voor hondje het was. Pomeranian teacup. Nog nooit van gehoord. Een paar maanden later zat ik, op een zondagmiddag, met Marvin, Rick en zijn moeder Simone te lunchen in de Beethovenstraat. Ik vertelde Simone over het hondje dat ik had ge – zien. Ze bleek er dinsdag één te krijgen die ze weer zou verkopen, want het beestje was te klein om mee te fokken. Ik had die dinsdag veel afspraken staan, maar een áfspraak is ook bedoeld om áf te zeggen hè? Om tien uur kreeg ze het hondje, om half elf stond ik met Rick bij Simone op de stoep. Liefde op het eerste gezicht. Ik reed zo met Lola in mijn CCCity Car naar huis. Gelukkig was Lola binnen een kwartier vriendjes met mijn andere lieveling, weimaraner Rocco van bijna twee. Rocco ligt vaak voor de bank. Dan gebruikt Lola hem als springplank, anders kan ze niet op de bank komen. Ze slaapt tussen zijn poten in, zo zoet. Honden houden onvoorwaardelijk van je en zorgen voor gezelligheid in huis. Ik zou niet zonder kunnen. Ik heb altijd honden gehad, al vanaf het moment dat ik het daglicht zag bij mijn ouders.”
JEZELF DURVEN ZIJN
“Ik ben nooit langer dan een week tot tien dagen van huis. Ik hou van korte reisjes. Vier dagen Marbella, vier dagen Marrakesh. Ik ben heel erg graag thuis. Waardeer mijn huis elk moment ‘Dat ik veel gays om me heen heb, is geen toeval. In een hechte vriendschap met heteromannen geloof ik niet. Van zitten komt liggen, zei mijn moeder altijd’ “Elke ochtend, als ik naar buiten kijk, voelt als een feestje. Mijn tuin is zo mooi, ook als het regent.” Als ik ’s ochtends vroeg met de honden door het Vondelpark loop en als ik ’s avonds laat een diner geef voor mijn liefste vrienden.” Die vrienden zijn belangrijk voor de glamourkoningin. “Vriendschap is net zo elementair als gezondheid.” In de moeilijke maanden die achter haar liggen, waren het verschillende mensen die Connie uit het dal haalden. Om te beginnen zoon Marvin en schoonzoon Rick die meteen bij haar introkken en lopende zaken overnamen. Dan dochter Constanza en Connies trouwe vrienden. “‘We gaan uit eten, nee, geen jeans en T-shirt, een mooie jurk, hup, mee naar de kast jij.’ Het is fijn om te weten dat de deur voor je openstaat en er een bed voor je klaarstaat. Vriendschap is niet enkel gezelligheid. Het is ook kunnen schuilen bij elkaar. Jezelf kunnen en durven zijn bij elkaar.” Over haar maatjes: “Ik hou van creatieve mensen, zij voelen mij goed aan. Verder is trouw belangrijk. Transparantie. Openheid. Eerlijkheid. Dat ik veel gays om me heen heb, is geen toeval. In een hechte vriendschap met heteromannen geloof ik niet. Van zitten komt liggen zei mijn moeder altijd. Je zit huilend op de bank in je kaftan of nachtjaponnetje, hebt verdriet en wilt een knuffel. Dat wordt moeilijk met een hetero. Zo’n man is toch niet van steen?”
Meer lezen? De nieuwe Beau Monde ligt nu in de winkel!
