Sinds Isa Hoes in 1990 in ‘GTST’ verscheen, volgt Nederland haar op de voet. In interviews, boeken en voorstellingen deelt de actrice lief en leed. Zoekend (“Ik weet de helft niet van wat mijn kinderen denken”) en blunderend (“Waarom heb ik niet meer genoten van dat lichaam”) komt ze steeds dichter bij zichzelf:“Ik ben Isa en ik ben leuk.”Een hartverwarmende winterkoningin!
tekst THEA TIJSSEN foto’s STEF NAGEL styling BRIGITTE KRAMER haar en visagie BART BROM
LEES OOK: Isa Hoes meest bewonderde single vrouw van Nederland
'Waarom móet ik een man? Waar moet die man dan nog tussen passen? Ik heb het al zo druk.'
Margriet, maart 2018
“Ik dacht dat er zou komen: waarom moet ik één man? Waarom niet meerdere? Dat heb ik namelijk ook wel eens gezegd, toen ik me afvroeg waarom de liefde eigenlijk maar in één iemand zit. Mijn hart is zo groot. Monogamie? Dat hebben we zo bedacht, maar schijnt helemaal niet te bestaan in de natuur – bepaalde diersoorten uitgezonderd. Ik kan mijn kinderen overstelpen met liefde, maar dat is een ander soort liefde.
Met de uitspraak hierboven kun je jezelf ook voor de gek houden: waar moet die man nog tussen passen? Er zit wel altijd een verlangen naar een relatie in mij, maar ik geloof dat iemand op je pad komt als je daar klaar voor bent. Dus ik denk al jaren: ik ben er blijkbaar nog niet klaar voor. Qua drukte: ik werk inderdaad wel erg veel. Dat kan, want ik heb geen man. Merlijn (20) is het huis uit, dus ik ben alleen met Vlinder (13). Als zij gaat slapen, ga ik in bed liggen typen. Als er een man in mijn leven komt, zal ik wellicht minder gaan werken.”
'Met een nieuwe man moet je je weer kwetsbaar opstellen. Hoe je het ook wendt of keert: ik ben in de steek gelaten.'
Volkskrant Magazine, april 2018
“Ik dacht altijd: Antonie was mijn grote liefde, dat wil ik terug en dat kan niet, want hij is er niet meer. Iemand zei eens: ‘Het is dezelfde gelukzaligheid, maar anders. Want het is een andere man.’ Ik dacht: maar dat kan toch niet? Ik heb dat toch al een keer gehad? Dat klinkt misschien kinderlijk, maar ik snapte dat niet, omdat ik het nog niet had ervaren. Nu ik meer tevreden ben met mezelf, ben ik wel nieuwsgierig naar mijn liefde voor een nieuw iemand. De afgelopen jaren heb ik geen relaties gehad, wel flings. Eigenlijk waren ze allemaal te jong, haha. En waarom val ik daarop hè? Het heeft in principe niet echt kans van slagen. Maar wat hebben die jonge gasten een leuke energie! Dat past bij mij. Ik vind mensen van mijn leeftijd vaak erg saai, zeker de mannen. Maar, laten we eerlijk zijn: ik kom ook de deur niet uit. Waar ik door meerdere vrienden van me op gewezen wordt. Eén zei zelfs: ‘Ze staan niet gewoon in je kamer hè schat, je moet er wel op uit.’ Ik was erg gefocust op de kids. Dat kan een smoes zijn, maar het is ook de waarheid: die kinderen moesten op de rit.
Ik was 44 toen Antonie overleed, inmiddels ben ik 51. Als ik er nog steeds alleen voor de kids moet zijn, word ik ongelukkig. Vlinder gaat op een gegeven moment ook het huis uit. Ik wil een goed voorbeeld voor haar zijn, daar hoort ook bij dat ik mijn eigen ding blijf doen. En ja, die man hè… Ik had zelf ook niet bedacht dat ik zolang alleen zou zijn. Barry (Atsma, red.) zei ooit tegen mij: ‘Mannen kunnen het gevoel hebben dat ze aan een sterk manbeeld moeten voldoen.’ Ik: ‘Hoezo?’ Barry: ‘Want als ze naar jou kijken, denken ze aan Antonie.’ Ik had dat nooit zo bekeken, maar misschien heeft hij een punt.”
'Ik weet nog steeds niet goed wie ik ben. Vraag me regelmatig af: wie ben ik nou eigenlijk echt?'
Beau Monde, maart 2014
“Tot voor kort relateerde ik mezelf altijd aan anderen. Als wij vriendinnen waren, paste ik me snel aan jou aan. Dat is nou eenmaal wat ik goed kan. Bij iedereen deed ik dat hè? Ook vroeger, als ik terugkwam van de set, zei Antonie soms: ‘Je zit nog in je werk-rol. Doe je set-jas eens uit.’ Ik dacht dan: wat lult ’ie nou? Maar het geeft aan dat ik veel kanten in me heb. Daar had ik ook wel eens last van. Daarom die uitspraak: ‘Ik weet nog steeds niet goed wie ik ben.’
De laatste paar weken is het gek genoeg ‘aan het shiften’. Bij mij was het altijd: het één of het ander. Ik dacht dat ik moest kiezen: ben ik nou een loner of juist outgoing? Maar ik ben het allebei! Dat is oké. Vind het leuk dat ik het soms niet weet. Dat heeft iets kinderlijks. Het is niet zo afgebakend: dit is wie ik ben. Mijn dochter zei laatst op een soort oude wijventoon: ‘Dat is zo typisch jij. Je bent zo impulsief.’ Ik: ‘Je doet net of je m’n moeder bent.’ Zij: ‘Nee, ik vind het leuk hoor, mam. Dat moet je niet veranderen.’ Ach, ik word steeds iets meer mezelf. En wat dat dan precies is? Geen idee. Who cares?”
Meer lezen over Isa Hoes? De nieuwe Beau Monde ligt nu in de winkel!
