Nu hij huis en haard deelt met een hond, staat Géza Weisz (31) open voor de volgende stap. De single acteur evolueert in de liefde.“Ik hou me minder bezig met het vinden van de knapste vrouw.”
productie en tekst NICOLE GABRIËLS foto’s BOP MULDER styling TOMMY DRIESSEN visagie MARIJE ROSENBACH
Waarvan heb je spijt?
“Ik was geen goede leerling. Op de basisschool, de middelbare én de Toneelschool hield ik me te veel bezig met randzaken. Ik verdeed mijn tijd. Zat er tegen mijn zin en ging met de hakken over de sloot over. Zelfs de Toneelschool was geen toptijd. Ik deed het eerst een jaar in Maastricht en daarna vier jaar in Amsterdam. Ongelukkig is te scherp, maar ik was er nooit op mijn plek. Ik herinner me een filmauditie uit die tijd, onder andere voor mijn vader, die de film regisseerde; een totaal ongezonde en onprettige situatie. In een zaaltje stond ik naast Carolien Spoor en Robert de Hoog, goede vrienden van me. Ik was zo onzeker. Ik begon te huilen en kon niet meer verder. In plaats van de hoofdrol waarvoor ik auditeerde, kreeg ik een kleine rol met maar drie draaidagen. Tegen mijn vader zei ik dat ik nooit meer auditie voor hem zou doen. Ik vind ook dat hij mij in bescherming had moeten nemen. Want het slaat nergens op. Ik ben letterlijk de helft van hem, hij weet hoe ik ben en speel. Voor ‘Het leven is vurrukkulluk’ is auditeren nooit ter sprake gekomen. Destijds was ik een totale nobody, nu waren alle producenten meteen enthousiast.”
Welke kwaliteit bewonder je in een vrouw?
“Dat ze eigenzinnig is, authentiek. Toen ik achttien was, vroeg ik me bij een vrouw niet af of ze de moeder van mijn kinderen zou worden. Ik had de neiging te vallen op niet zulke lieve vrouwen. Daar sta ik nu anders in. Ook al heb ik geen haast om vader te worden. Mijn vader was 48 toen hij mij kreeg, ik heb nog even. Ik heb geen vriendin en ben niet aan het daten. Een tijdje koos ik heel oppervlakkig in de liefde. Dat is niet erg, maar ik reis nu verder, ik evolueer. Houd me minder bezig met het vinden van de knapste vrouw. Belangrijker is dat een vrouw zichzelf is. Ik bewonder dat, hoe gek of apart ook.”
Wanneer was je op je allergelukkigst?
“Op mijn dertigste verjaardag, december 2016. Ik had mijn vrienden heel erg opgedrongen dat ik een feest wilde met speeches en stukjes. Ze vonden het heel irritant dat ik dat zo duidelijk liet merken. En toch zaten we daar aan de keukentafel bij mijn ouders. Een vriend die vroeger bij Le Garage kookte, achter het fornuis. Er werd gespeecht, gezongen en geacteerd. Met die acts had je een goede avond in de schouwburg kunnen vullen. Dat dat voor mij werd gedaan, zij het onder lichte dwang, vond ik zo vet. Ik zat daar als een koning en besefte, dit is het grootste wat ik heb bereikt in mijn leven. Dat ik deze mensen om mij heen heb verzameld en ze m’n vrienden mag noemen.”
Het hele interview met Géza lees je in de Beau Monde, die vanaf morgen in de winkel ligt.
